Undercover reisgidsen

Vanochtend ontwaakte wij weer in hetzelfde mooie hotel in Quarzazat en maakte ons gereed om richting Marrakesh te gaan rijden. In Quarzazat is momenteel een grote staking in de stad. Gister konden wij hierdoor niet de basisschool bezoeken, deze waren ook aan het staken. In het hotel merk je er weinig van, wel vertelde een medewerker dat hij al 3 maanden (!) geen salaris heeft gehad. Het hotel staakt in een zekere zin wel, maar het eten en de bediening is prima. Hoe wel het ons wel opvalt dat ze niet erg vrolijk kijken.

Op weg naar Marrakesh zijn wij langs mooie landschappen gereden. Hier zagen wij veel straatverkopers aan de weg staan die ons bij korte stops van alles probeerde aan te smeren, ook zagen we een op hol geslagen ezel over de weg rennen. Bij een panoramaview legde twee vriendelijke jongens verschillende leguanen op ons schouder. Onze monden vielen letterlijk open, ook hier waren er 34 camera’s die dit vast hebben gelegd. Over leguanen heeft de plaatselijke bevolking een lugubere legende. De legende gaat dat astma patiënten genezen kunnen worden met behulp van de leguaan. De patiënt moet de leguaan eerst agressief maken door hem te duwen en te pesten. De leguaan verkleurt hierdoor van woede. Vervolgens wordt de keel van het arme diertje opengesneden en wordt zijn bloed gedronken. Deze alternatieve geneeswijze vinden wij ook wel iets om in Nederland in te brengen. Dat is beter dan de alledaagse inhalators.

We kwamen tussendoor bij het mooie dorpje Maktoub aan en bezochten de kasba. Voor de zekerheid: dit is een soort van markt waarbij de hardcore verkopers rondlopen om elke toerist zoveel mogelijk te laten betalen.
Bij deze kasba begon de pret al toen we door de poort naar binnen wilden lopen. Gelijk sprongen er 6 mensen voor ons die elk 10 dirham (1 euro nog steeds) vroegen voor de entree. Wij als gierige Hollanders gingen natuurlijk niet mee akkoord en verzonnen iets anders om binnen te komen. We zijn samen met oa: Jan, Wouter, Iris, Esther, Gerdinne, Marijte en Janneke helemaal om de kasba heengelopen om gratis binnen te komen. Bij elke deur of poort stond wel iemand ons op te wachten. Uiteindelijk kwamen we (weet niet meer precies hoe) in een soort tuin terecht. In deze tuin was een kleine muur waar aan de andere kant de kasba lag. Wij besloten om over deze muur heen te klimmen en zo de kasba te bewandelen. Dit is gelukt en heel tevreden gingen wij de kasba op.
Wij zijn bij de kasba tot de conclusie gekomen dat alles maar dan ook alles geld kost. Wij zagen een mooi huis staan en wouden hier een foto van maken. Maar toen we de foto hadden genomen, bleek dat we 10 dirham moeste betalen. Dit ging eindeloos door.
In deze kasba zijn ook scènes opgenomen voor de epische film Gladiator. Ook waren er verschillende decor stukken voor deze film achtergebleven. Ook hier kosten elke foto geld. Hoe verder we de kasba in gingen hoe erger het werd. Op het laatst werden we door de mensen er gewoon ingeluisd. Ze kwamen uit hun huis en nodigden ons uit naar binnen. Eenmaal binnen lieten ze hun huis zien en konden we op de foto met materiaal en achtergrond uit de film Gladiator. Vervolgens vroeg de fijne man 20 dirham per persoon. Ester heeft betaald met 20 dirham en dit was voor de hele groep. De fijne man was het er niet mee eens en daarom zijn we maar snel doorgelopen.
Bovenop de kasba was een mooi uitzicht waar we (gratis) foto’s van hebben genomen. Terwijl wij aan het lopen waren merkten wij op dat de mensen heel vriendelijk de weg wezen. Dit bleken undercover reisgidsen te zijn uit de kasba die naar elke bocht weer 10 dirham vroegen. We moesten uiteindelijk iedereen die ons de weg wou wijzen wegsturen.
Bij de uitgang probeerden deze gemene reisgidsen nog één keer 20 dirham te vragen om uit de kasba te mogen. Wij hebben nu geleerd dat schelden in het Nederlands de beste oplossing is.
Na de kasba hebben we weer een fijne busrit gemaakt door de bergen. Yvonne, Els en Jan hebben net als wij ook een mooie kaftan gekocht en flink af gedingt natuurlijk. Wij hebben al afgesproken dat wij elkaar met carnaval elkaar weer zien.

Tijdens de busrit heeft Mohammed ons nog een spoedcursus Arabisch gegeven. Wij weten nu wat Melli Melli Mel … Heddie Hedie Hel betekend. Melli Melli Mel (hoe gaat het?). Hediie Hediie Hel (gaat goed en met jou?).

We zijn nu in de magische stad Marrakesh. Hier gaan wij zoeten een stukje wandelen over het grote plein. Wij zijn door de reisleiders streng gewaarschuwd dat vrouwen uit de groep verplicht een (stoere) man moeten meenemen als zij de straat opgaan. Gelukkig voor deze vrouwen hoeven zij zich daar geen zorgen over te maken. In de krant stond dat er nog wel eens gekke dingen gebeuren in Marrakesh maar wij vinden dat wij geen vooroordelen moeten hebben als wij het plein opgaan.

Wij wensen alle lieve mensen in Nederland het beste. Wij hebben het nog steeds erg naar ons zin hier. Het nieuwe hotel heeft gelukkig ligstoelen bij het zwembad staan want erg luxe hebben we het nog niet echt gehad.