Vorstelijk onthaal

Gelukkig leven we nog steeds nadat we gister (op eigen risico) de gevaarlijke stad Marrakesh in zijn gegaan. Het grote plein was een groot spektakel van straatmuzikanten tot slangenbezweerders. Wat we wel jammer vonden was dat we bij elke twee minuten dat we ergens naar keken, 20 dirham moesten neerleggen. De straatjes waren heel smal, en bij elke hoek werden de dames versierd door hitsige verkopers. In deze stad zijn de verkopers hardnekkig en fel tegen klanten en moet je flink kunnen afdingen om niet afgezet te worden.
We zijn nu heel ervaren en weten (bijna) altijd te voorkomen om afgezet te worden.

Vandaag gingen we laat weg en werden we in de bus begeleid door vier deligees. We kwamen aan bij de basisschool en onze monden vielen open. Er stonden 50 kinderen in prachtige kleding in twee mooie rijen om ons te onthalen onder een vlaag van rozenblaadjes.
We waren nog nooit zo bijzonder verwelkomt, op dat moment beseften wij hoe belangrijk zij ons bezoek vonden. Er werd een lied voor ons gezongen waar we de betekenis echt niet van wisten, maar we denken dat het iets te maken had met welkom lieve mensen.
We kregen voordat we door de rij liepen, geitenmelk en dadels aangeboden.
Aan het eind van de rij moesten wij tientallen handen schudden. Hierna mochten wij in kleine groepjes de verschillende klaslokalen bekijken waar lesgegeven werd. De school bestond uit 700 leerlingen en er waren 20 leerkrachten. Nadat we alles bekeken hadden, vielen onze monden voor de tweede keer open. Er stond een complete lunch klaar, deze was gemaakt door de ouderraad van de school en door de leerkrachten zelf. Het was echt een enorme tafel met heel veel eten. Van kleine broodjes tot grote taarten met veel suiker en vijf soorten jus d’orange. We voelden ons een beetje ongemakkelijk omdat er zoveel moeite en tijd voor ons gemaakt was. Maar 1 van de medewerkers van de school vertelde ons dat dit een onderdeel van hun cultuur was. Als er een gast op bezoek komt is het gebruikelijk dat er dan een ‘’kleine’’ maaltijd wordt voorbereidt, dit noemen zij dus een kleine maaltijd?!Na afloop was nog ruim de helft over, dit geeft een beeld van hoe groot het was. Dus voortaan als we zelf mensen uitnodigen en trots zijn op de eierkoeken die we speciaal voor hen gehaald hebben, denken wij even hier aan terug.
Na de maaltijd was er tijd voor vragen en zoals gebruikelijk weer een aantal dankbetuigingen. Deze dankbetuigingen waren anders dan de andere keren, iedereen was zo ontroerd door de gastvrijheid. Dit werd ook heel duidelijk verteld. De directie melden op hun beurt dat zij heel blij waren met ons bezoek en hoopten dat in de toekomst het Marokkaanse en Nederlandse onderwijs meer zouden samenwerken.

Na dit bezoek gingen we de medina van marrakes bezoeken. Deze medina is iets kleiner dan de medina in fes. Toch keken wij net als bij de vorige medina opnieuw ons ogen uit.
Dierenliefhebbers zullen erg schrikken (Maaike niet verder lezen nu), wij zagen 12 schildpadden in een kooi bestemd voor 3 schilpadden. Verder werden de lieve egeltjes grootgebracht met afgehakte kippenpoten. We mochten geen foto’s maken van dit dierenleed maar gelukkig heeft onze paparazzi Iris een foto gemaakt van 300 slakken in een grote emmer. Verder was deze medina weer gevuld met topverkopers die ons nafloten en uitnodigden om in hun brede assortiment te mogen kijken (allemachtig prachtig).

Natuurlijk is deze dag niet compleet als er weer iets vreemds gebeurt. Onze Iris vond het nodig om haar hand te laten beschilderen met schitterende henna. De (eerst nog) vriendelijke verkoopster had Iris onder geschilderd voor zij een goede prijs had besproken. De verbazing was toen ook groot toen bleek dat er 300 dirham neergelegd moest worden. Natuurlijk waren wij het hier niet mee eens en de eerst zo vriendelijke verkoopster ontpopte tot een Boze vrouw die ons niet verder liet gaan. Uiteindelijk hebben wij (dankzij onze afdingcurcus) afgedingt op 70 dirham. Maar het leukste kwam toen Iris een kwartier later ontdekte dat zij allergisch was voor de henna. Haar hand begon te branden en haar hand begon op te zwellen. We hebben ons snel naar de plaatselijke wc gehaast om het spul af te wassen. Gelukkig gaat het weer een stuk beter met Iris.

Na dit medische incident, trad het volgende medische probleem op. Onze Wouter kreeg ontzettende buikpijn waardoor wij helaas niet onze tocht door de medina konden voortzetten. Gelukkig zijn wij (Iris, Janneke) heel lief en zorgzaam geweest en hebben deze arme jongen naar het hotel gebracht en liefdevol verzorgt. Dankzij deze lieve Fatima’s voelt Wouter zich weer helemaal goed en gaat hij vanavond weer uit met deze kanjers.

Wouters acute diarree was de zoveelste op een rij, blijkbaar kunnen onze darmen dit eten niet goed verdragen. Wij verdenken de versgeperste jus d’orange, maar twijfelen over de versheid.

Op dit moment maken wij ons klaar om naar de McDonald’s te gaan, we kiezen dit keer niet voor het dagelijkse kipmenu. Want na 8 dagen kip met couscous zijn wij nu wel toe aan een dikke vette bigmac.
Wij groeten opnieuw alle mensen uit Nederland. De dagen vliegen (helaas) voorbij maar toch hebben wij ook wel zin jullie allen volgende week weer terug te zien.

Ps. Er is een rat gesignaleerd in het hotel, op verschillende verdiepingen. Onder andere bij Ingrid en Anneke maar ook bij Joke en Anja. Dit is volgens Mohammed een Djinx rat, dit wil zeggen dat het een kwade geest is. Als deze morgen niet verdwenen is gaan wij opzoek naar een nieuw hotel voor zaterdag. Het hele personeel is momenteel op rattenjacht.