Allemachtig prachtig...

Allemachtig prachtig

Na twee dagen zijn we weer terug in de bewoonde wereld. Op dit moment zitten weer weer in een armzalig hotel met privé balkon en uitzicht op het veel te grote zwembad en sauna.
De afgelopen twee dagen hebben wij beelden gezien die niet te beschrijven zijn (toch gaan we het proberen).

Wij gaan eerst twee dagen terug. We zijn in Fes en vertrekken met de bus. We hebben een dodelijke busreis voor de boeg. We gaan 400 kilometer afleggen met als einddoel: de woestijn. Met woestijn bedoelen we dus (zoals Jan-Karel het noemt) de grote zandbak.
Onderweg naar deze zandbak hebben wij hele mooie landschappen gezien die om de kilometers veranderde. Van mooie steden tot uitgestrekte (woeste) landschappen.


Plotseling stopte de bus en liepen er gillende kinderen over de weg. We waren (onbewust) belandt in het grote enge apenbos. De apen zaten in de bomen en keken rustig de aap uit de boom. De kinderen maakten meer herrie dan de apen uit artis tijdens voedertijd. Natuurlijk moesten hier heel veel foto’s van gemaakt worden. In dit gebied leven meer dan 200.000 wilde apen. Maar echt wild konden we ze niet noemen. Wij denken dat ze die drukke toeristen een beetje zat waren.

Na dit verschijnsel stapten wij de bus weer in en reden met gierende banden richting het einddoel. De busreis duurde in totaal ruim 11 uur. Zo’n lange reis schept een goede band met je reisgenoten. Zo hebben we oa een soort stoelendans gedaan waarbij we de regels alweer vergeten zijn. Natuurlijk flink over onderwijs gepraat. Ook kwamen wij erachter dat sommige scholen wel erg goed gesubsideerd worden voor studiereisjes. Wij weten nu ook bij welke scholen wij gaan solliciteren
Ook de plaspauzes waren heel interessant. Sommire restaurants nemen het begrip WC erg ruim en durven hier ook ook nog geld te vragen. Als we weer de bus in wouden, stonden de vriendelijke bedelaars, kinderen en verkopers ons met open armen te ontvangen.

Na een slopende reis kwamen wij bij de voet van de woestijn waar de bus de reis niet verder kon vervolgen. Wij moesten noodgedwongen met de jeeps verder. Deze jeeps crossen door het zand. Iedere chauffeur van de jeep heeft zijn eigen stijl van rijden. Wij hoopten op de ergste van allemaal die het hardst en roekeloost zou gaan. Uitgerekend wij, kregen wij een vriendelijke rustige chauffeur die bij elk heuveltje even stopten om te kijken hoe het met ons ging (blehhhhh.) Tijdens deze rit moesten wij teleurstellend toekijken hoe andere jeeps vooruit crosten, en de meest extreemste stunts uithaalden.

Na een veel te rustige reis kwamen wij bij het hoogtepunt van de reis; namelijk de ‘’zandbak.’’ Als laatste kwamen wij in het donker aan en gingen wij per kameel richting de oase waar onze tenten stonden.
Deze tocht was 1 van de mooiste tochten die we ooit gezien hadden. Onder de prachtige sterrenhemel liepen de kamelen door de zandbak, in het pikke donker. De reis duurde iets langer dan wij gedacht hadden, het was ruim een uur hobbelen. Wouter had het getroffen dat hij bij het oerhollandse orkest zat dit betekende: Amsterdamse volksliederen en andere hollandse klassiekers op de kameel. De man die de kameel voortrok vondt het zo leuk dat hij probeerde mee te zingen! Dit was zo’n succes dat we besloten in het arabisch verder te zingen. Het groepje van Iris hoorde het van kilometers afstand.
Aangekomen bij het kamp ontdekte Iris dat ze een nieuwe vorm van allergie heeft ontdekt: kamelenhaar-allergie. Hierdoor zijn je benen rood, jeuken ze en voelt het alsof ze verbrand zijn. Alles was erg donker, maar heel sfeervol werden er kaarsjes rond het kamp neergezet.
Het was ongeveer 22.00 hr en hadden nog steeds vanaf vanmiddag niks gegeten. De kamelen werden op ‘’stal’’ gezet (los in de woestijn) en de pannetjes werden op het vuur gezet.
Wij echt hollanders zijn gewend aan de vaste voedertijd 18.00 hr. Na een half uur aan tafel was er een goede maaltijd. We hebben gehoord dat morgenochtend vroeg de zonsopgang prachtig is, dus zorgen we dat we op tijd naar bed gaan. Maar eerst natuurlijk nog muziek!
Omdat er geen radio aangesloten kon worden moesten we het doen met trommels en andere muziekinstrumenten, dit was gezellig en er werd op z’n Marrokaans gedanst.
In de oase was het allemaal vrij primentief , de woestijn bied gelukkig genoeg plaatsen om je behoefte te doen. Dit werd door de vrouwen gezamenlijk georganiseerd (foto’s van pottenkijkers waren natuurlijk niet welkom.)

Tring, Tring half 6!
We gaan een zonsopgang bekijken. Dit was voor sommige een hele zware missie. Eerst opstaan (dit was al lastig) en vervolgens de berg op om naar de opkomende zon te kijken. Dit lijkt heel gemakkelijk (dachten wij ook) maar dit viel zwaar tegen. Een zandberg bewandelen is niet zo gemakkelijk. Maar in ons lerarenteam zijn er natuurlijk de doorzetters. Dit waren oa: Jan, Wouter, Marijte, Eliane, Anje, Iris, Mohammed, Esther, Margriet en Claudia. Het waren zoveel doorzetters dat we waarschijnlijk een paar vergeten zijn. Maar alle doorzetters werden beloond met een prachtige zonsopkomst die niet te beschrijven was zo mooi. Hierna moesten wij de berg weer af. Dit was een stuk makkelijker dan erop klimmen en een stuk sneller. Toch waren er mensen die nog sneller naar beneden wouden dan normaal. Het resultaat was dat deze mensen voorover in het zand klapten met hun mond in het zand. Deze mensen noemen we de zandhappers. Een van deze mensen was (wie had dat verwacht) Iris.
Eenmaal beneden kregen we een heerlijk ontbijt en vierden we de verjaardaag van Toos. Het zingen van de verjaardag werd begeleidt door de afrikaanse trommels.
Hierna sprongen wij weer de kameel op en zagen wij de schitterende zandbak bij het daglicht. Het uitzicht was fantastisch.

Terug bij de bus, reden wij richting Gorge Du Todra. Dit is een gigantische kloof. Door de bevolking wordt dit ook wel het magische geslachtsdeel van de vrouw genoemd.
De verhalen gaan dat vrouwen naar deze plek komen als ze zwanger willen raken. In het beekje gooien zij eieren en wassen zichzelf hierin. De heilige geest bevrucht deze vrouwen.

Na dit uitstapje reden wij door naar het dorp Quarzazat. Tijdens deze reis heeft iedereen veel geslapen vanwege het grote woestijnavontuur. Uit de boekjes halen wij dat het s’nachts heel koud is. Wij willen deze boekjes er op wijzen dat dit NIET ALTIJD zo is. Onder een dun laken hebben wij heerlijk (kort) geslapen.

Tot slot willen wij aan alle vrienden, familie, collega’s en andere belangstellende laten weten dat we heel blij zijn met de leuke reacties. We lezen ze nu elke dag voor bij het avondeten (voor het familiegevoel)

Nu gaan wij een lekkere duik nemen in het grote zwembad, het is nu 22.00 uur bij ons. En het is maar 25 graden. Morgen zal de temperatuur boven de 26 graden zijn. Hoe is het bij jullie?